‘De aanloop was verbluffend’
Pamela Ferrari, Nikhef-staf, adjunct fysica-coördinator ATLAS op CERN
‘We zouden de ATLAS-resultaten aanvankelijk presenteren op de grote ICHEP-conferentie in Melbourne, maar uiteindelijk werd besloten om de higgs-ontdekking aan te kondigen in Genève, samen met CMS. Ik zag de bekendmaking dus vanuit Australië, met honderden collega’s uit de hele wereld. Dat was een emotioneel moment, zeker. Iedereen blij.
Maar eerlijk gezegd voor mij niet zo sterk als toen we een week daarvoor bij de unblinding van de nieuwe data de higgs-piek met 5 sigma zagen uitsteken. Weer scherper dan de keren ervoor, met toen nog minder data. Het was echt verbluffend om in een paar maanden tijd het bewijs zo te zien groeien. Zelf werkte ik in die tijd aan het verval van het higgsdeeltje naar twee W-deeltjes, met een team van jonge onderzoekers op Nikhef. We gebruikten voor het eerst ook zelflerende algoritmes, waarmee we het signaal nog beter hoopten te kunnen zien.
Na de ontdekking hebben we dat ook gebruikt om als eersten de spin van het higgsdeeltje goed te meten: nul, zoals je verwacht van een scalair boson. Een hard bewijs dat we echt een higgs-deeltje hadden gevonden. De ontdekking van het higgs-deeltje was voor mij vooral een begin van veel spannende nieuwe vragen. Grote vragen, bijvoorbeeld over de reden dat het heelal uit materie bestaat en niet uit
antimaterie. Zit die asymmetrie al in het higgsdeeltje? We staan echt nog maar aan het begin van antwoorden. De LHC-versneller zullen we tot het eind nodig hebben om precies genoeg te kunnen meten en analyseren.
Mijn vraag aan het higgsdeeltje? Wat voel je van een ander higgs-deeltje? De higgs-zelfkoppeling vertelt ons hoe het higgsveld het vacuüm van het universum vult. Dat is nog niet te meten, maar wel superspannend. Al was het maar omdat kan blijken dat het universum metastabiel is en de lege ruimte elk moment spontaan kan condenseren tot een zee van higgsdeeltjes.’
Dit interview stond origineel in Nikhef-magazine DIMENSIES #7