Het boek Psalmen is een verzameling dichterlijke gebeden en liederen.
Het woord psalm komt van het Griekse woord voor lied bij snarenspel.
De psalmen zijn gemaakt door verschillende dichters; de oudste dateren uit de tijd vóór David,
de jongste uit de tijd na de ballingschap.
Geleidelijk werden ze verzameld en tenslotte zijn ze in één bundel terechtgekomen.
De opschriften boven de psalmen zijn later toegevoegd;
ze geven historische en muzikale aanwijzingen, die voor ons niet steeds duidelijk zijn.
Wat de inhoud betreft kan men verschillende soorten psalmen onderscheiden.
Er zijn liederen waarin men God aanbidt en als koning zijn lof bezingt,
hem smeekt om hulp en bescherming en waarin men hem dankt voor overwinning, vrede en welvaart.
In andere psalmen klaagt men zijn nood en vraagt om vergelding van geleden onrecht of vergeving van schuld.
Sommige vertolken het nationale gevoelen, andere hebben een meer persoonlijk karakter.
De psalmen brengen op diep-menselijke wijze tot uitdrukking wat mensen ervaren in hun relatie tot God.
Dat heeft dit bijbelboek een bijzondere betekenis gegeven.
De nieuwtestatmentische schrijvers citeren de psalmen vaak en zowel in de joodse gemeenschap als in de christelijke kerk zijn ze door de eeuwen heen zeer geliefd gebleven als bron van troost en uiting van geloofs en godsvertrouwen.
In het boek Psalmen zijn een aantal verzamelingen te herkennen,
zoals die van Asaf (73 - 83) of die van de Korachieten (o.a. 42 - 49).
Soms zijn psalmen blijkbaar gebundeld op grond van hun gebruik, zoals de pelgrimsliederen (120 - 134).
Ook op grond van de inhoud zijn kleine bundels gevormd zoals de psalmen waarin God als koning wordt bezongen (93 - 99).
In later tijden is een verdeling ontstaan in vijf boeken.
Elk van die boeken wordt afgesloten met een lofprijzing, zoals in 41:14, 72:19, 89:53 en 106:48.
Psalm 150 is een grote lofprijzing en vormt de afsluiting van de hele bundel.
De vijf boeken worden gevormd door de psalmen 1 - 41, 42 - 72, 73 - 89, 90 - 106 en 107 - 150.
