Higgsverval en precieze berekeningen LHC

16 maart 2018

NWO heeft de Projectruimteaanvraag van Pamela Ferrari, Bob van Eijk en Wouter Waalewijn van Nikhef goedgekeurd. Op 16 maart 2018 maakte NWO bekend dat er acht voorstellen zijn gehonoreerd in deze ronde van de Natuurkunde Projectruimte.

Ferrari en Van Eijk willen een essentieel, maar moeilijk onderzoek doen naar de eigenschappen van het higgsdeeltje. Volgens het Standaardmodel vervalt het higgsdeeltje van tijd tot tijd in twee higgsdeeltjes met lagere energie. Dat verval willen Ferrari en Van Eijk aantonen. Zij ontwikkelen nieuwe analysetechnieken voor de data van de ATLAS-detector op CERN.

Wouter Waalewijn (Nikhef, UvA) krijgt een Natuurkunde Projectruimte toegekend voor het ontwikkelen van nieuwe methoden voor precieze berekeningen van LHC-processen.

Meer informatie:
NWO-persbericht Natuurkunde Projectruimte

De gehonoreerde projecten van Ferrari, Van Eijk en Waalewijn:

Bepaling van de Higgs trilineaire koppeling met de ATLAS-detector aan de Large Hadron Collider
Dr. P. Ferrari (Nikhef), Prof. B. van Eijk (Nikhef/UT)
In 2012 werd met de Large Hadron Collider (LHC) een higgsboson ontdekt. Het is van groot belang om de eigenschappen van het higgsboson precies te bepalen, en te onderzoeken of deze passen binnen de voorspellingen van het standaardmodel. De onderzoekers zullen een precisiestudie uitvoeren van de zogeheten Higgs trilineaire koppeling. Deze studie zou afwijkingen ten opzichte van het standaardmodel kunnen onthullen; een direct bewijs voor ‘nieuwe fysica’. Komend decennium biedt de ‘hoge luminositeit’ LHC de beste mogelijkheid om deze studie uit te voeren. Het project ontwikkelt innovatieve analysetechnieken om de precisie van metingen substantieel te verbeteren.

Nieuwe methodes voor precieze berekeningen van Large Hadron Colliderprocessen
Dr. W.J. Waalewijn (UvA)
De Large Hadron Collider gaat een periode in waarin precieze metingen de sleutelrol spelen in een mogelijke ontdekking van nieuwe fysica. Nieuwe fysica kan verstopt zijn als een zwak signaal dat zichtbaar wordt met afnemende experimentele onzekerheden, waardoor het belangrijk is dat er precieze theoretische voorspellingen zijn om mee te vergelijken. Dit project stelt een nieuwe methode voor om zulke berekeningen uit te voeren, waardoor ze makkelijker worden en daarmee beschikbaar voor meer processen.