Natuurkundigen gaan in een zee van zwaartekrachtsgolven op zoek naar de eerste sterren in het heelal, die veel zwaarder konden worden dan hun nazaten.
Als aardse experimenten zwaartekrachtsgolven oppikken, zijn die tot nu toe altijd afkomstig van één specifieke gebeurtenis. Twee zware objecten – meestal zwarte gaten – zijn ergens ver weg in het heelal samengesmolten, waarbij ze trillingen in de ruimtetijd creëren. Trillingen die we sinds 2015 met enige regelmaat meten, dankzij detectoren als LIGO in de VS en Virgo in Italië.
Maar, zo verwachten natuur- en sterrenkundigen: binnen niet al te lange tijd meten we niet alleen dat soort golven, maar ook een zee van zwaartekrachtsgolven die níét zomaar te herleiden zijn tot afzonderlijke botsingen: de zwaartekrachtsgolvenachtergrond of gravitational wave background. En in die zee zou bewijsmateriaal schuil kunnen gaan voor de eerste sterren in het heelal, die veel zwaarder konden worden dan hun verre nazaten. Maar is dat bewijsmateriaal ook uit die zee te vissen? Op die vraag stortte natuurkundige Katarina Martinovic van King’s College London zich, samen met drie collega’s.
Lees o.a. Nikhef-onderzoeker Gideon Koekoek’s reactie op dit onderzoek op de website van KIJK